ترسنج درباره کسی نیست. درباره همه ماست. همهٔ ما مترجمان و همهٔ ما مخاطبان. وفور آثار ترجمه‌شده در چند دهه‌ٔ اخیر و به‌ویژه وفور ترجمه‌های نارسا، مغلوط و، تأسف‌برانگیزتر از همه، ترجمه‌های گمراه‌کننده، منِ ما را بر آن داشت تا کاری کنم. ایده‌ٔ آغازین «ترسنج»، اگرچه نه الزاماً به همین نام، یحتمل متعلق به تمامی کسانی است که هم به کار ترجمه مشغول بوده‌اند و هم با خواندن ترجمه‌های بد در گوش خود زمزمه می‌کرده‌اند که دریغ از این همه ترجمه‌های ضعیف از کارهای قوی. شکی نیست که بسیاری به این صرافت می‌افتاده‌اند که باید نهادی مستقل تأسیس کنند که صافی این همه آثار باشد. من نه بهتر از ایشانم نه تواناتر یا لایق‌تر. صرفاً قرعه به نامم افتاد. اگرچه کسانی به طور مجزا و مجلاتی به صورت سامان‌یافته گاه به چنین بررسی‌های پرداخته‌اند، ضرورت وجود یک مجله که صرفاً به بررسی ترجمه‌ها بپردازد و کار مخاطبان را در برگزیدن آثار اندکی آسان کند احساس می‌شد. ترسنج دست یاری‌جویی به سوی مترجمان و منتقدان زبان‌دان و زبان‌شناس دراز می‌کند اما خود را نیازمند یاری همگان می‌داند حتی آنها که ترجمه‌هایی عرضه کرده‌اند سخت بدخوان و بسیار ضعیف. قصد تخطئه‌ای در کار نیست و همه در معرض بازبینی و محک خوردنیم. هدف بهتر شدن همگی ما و کمک به تاریخ و فرهنگ کشور ایران و زبان فارسی است.
مجید پروانه‌پور